Ik had nooit verwacht dat ik ooit lid zou worden van een politieke partij. Maar soms heb je het gevoel dat je niet anders kunt. Dat had ik eerder deze week. De hedendaagse gevestigde partijen zijn ziek. Ze polariseren, propageren uitsluitingsdenken en in hun nieuwe partijprogramma’s zetten ze plannen uiteen die onze rechtsstaat aantasten. Gezien de impasse waarin de gevestigde politiek momenteel verkeert, voelde ik me geroepen om me te committeren aan een partij die voluit en zonder gêne haar idealen volgt en die bovendien het grotere plaatje in het oog houdt.
Dat bleek de Partij voor de Dieren te zijn. Gisteren heb ik me aangemeld als lid van deze partij.
Ik vermoed dat nu veel mensen minzaam glimlachend zullen denken dat ik nu volledig van ’t padje geraakt ben. In dit lange artikel wil ik mijn beweegredenen toelichten, in de hoop dat ik daarmee mijn motivatie en mijn visie duidelijk kan maken, maar ook in de hoop dat ik anderen daarmee kan inspireren.
(En ja, ik weet het, het is een lange tekst geworden…)