Ergens schrijft de dwarse filosoof Wittgenstein “Het menselijk lichaam is het beste beeld van de menselijke ziel”.[1] Wittgenstein lijkt ermee te willen uitdrukken dat het een dwaling is de menselijke ziel te beschouwen als iets onzichtbaars, als een onzichtbare essentie die verborgen ligt onder de oppervlakte van ons alledaagse zijn. Het beleefde menselijke lichaam brengt de menselijke ziel tot uitdrukking, is de menselijke ziel-in-actie. Het is onzinnig om over een verborgen innerlijke essentie na te denken: “Mijn houding tegenover hem is een houding tegenover een ziel. Ik ben niet van mening dat hij een ziel heeft”, schrijft Wittgenstein nog. Het beleefde lichaam ís de ziel.
filosofie
Mijn twee meest recente boekbesprekingen voor De Bezieling
De afgelopen twee maanden zijn er op de website van De Bezieling weer twee recensies van mijn hand verschenen die voor de lezers van dit blog vermoedelijk ook interessant zijn. De eerste recensie, verschenen in augustus, is van het boek van (wijlen) Ronald Dworkin, Religie zonder God (Amsterdam University Press 2014), zie HIER. Het betreft … Lees verder
Denken en rekenen (column)
Ik geloof dat het Hegel was, die meende dat denken creatief is, in tegenstelling tot zoiets als rekenen. Volgens Hegel – ik graaf even in mijn geheugen, het zit diep en is ver weg – schenkt het denken ervaring, en verandert het denken daardoor het zelf dat denkt. Mooie gedachten, daar kan ik wat mee, daar kan ik al denkend op voortborduren.
"De vermoeide samenleving", door Byung-Chul Han (boekbespreking)
We leven in een samenleving die aan vermoeidheid ten onder dreigt te gaan, aldus de Koreaans-Duitse filosoof Byung-Chul Han. Een prestatiesamenleving die door haar transparantie in staat is gebleken om de ultieme droom van het neo-kapitalisme te verwerkelijken: uitbuiting zonder (expliciete) overheersing. Onderdrukking zonder (expliciet) geweld blijkt mogelijk. Een boekbespreking. De Duitse filosofie staat bekend … Lees verder
Smedes samen in een film met Beenakker, Dijkgraaf, Ockels, Oosterling en Croiset? Ja, serieus en hier is het bewijs!
Terwijl mijn academische carrière ten einde loopt – de uitkering is op, ik moet wat anders gaan doen – denk ik af en toe enigszins melancholisch terug aan al die leuke dingen die ik in de loop der jaren heb gedaan. Zo heb ik in 2006 samen in een film gezeten met Jules Croiset en topwetenschappers als Carlo Beenakker, Robbert Dijkgraaf, Henk Oosterling en Wubbo Ockels. Ongelooflijk maar waar. En hier is het bewijs…