Afgelopen dinsdag (30 december 2014) stond er een opiniebijdrage in de Volkskrant van de hand van Jeroen de Ridder en Emanuel Rutten met als titel “God is springlevend in de moderne filosofie”. Zoals te verwachten was, kwam er al snel heel veel kritiek op het artikel.
Maar de kritiek was terecht. Het was een zwak stuk dat, zo bleek later, zonder echte argumentatie en eigenlijk louter bedoeld als reclame voor het boek van De Ridder en Rutten dat in januari 2015 zal verschijnen.
Ik had grote moeite met het stuk, ik ben sowieso wars van wat vroeger “godsbewijzen” werden genoemd en vandaag de dag bescheidener “argumenten voor het bestaan van God”, maar dit artikel sloeg volledig de plank mis. Laat ik het uitleggen.