Ergens schrijft de dwarse filosoof Wittgenstein “Het menselijk lichaam is het beste beeld van de menselijke ziel”.[1] Wittgenstein lijkt ermee te willen uitdrukken dat het een dwaling is de menselijke ziel te beschouwen als iets onzichtbaars, als een onzichtbare essentie die verborgen ligt onder de oppervlakte van ons alledaagse zijn. Het beleefde menselijke lichaam brengt de menselijke ziel tot uitdrukking, is de menselijke ziel-in-actie. Het is onzinnig om over een verborgen innerlijke essentie na te denken: “Mijn houding tegenover hem is een houding tegenover een ziel. Ik ben niet van mening dat hij een ziel heeft”, schrijft Wittgenstein nog. Het beleefde lichaam ís de ziel.