Wat is leven? We weten het niet. Maar het is toch eigenaardig dat we het leven niet kunnen loslaten, zoals we bij het ademen onze eigen adem loslaten en bij het ontlasten onze eigen ontlasting. We kunnen dus het leven ook niet willen. Althans, ik kan wel zeggen dat ik het leven wil, maar dat te zeggen maakt geen verschil. Ik zeg hooguit uit dat ik het leven accepteer en ermee instem. Maar we kunnen niet kiezen voor het leven, ook al hebben we soms de illusie dat we de controle over ons eigen leven hebben. We kunnen ons leven niet willen, maar het leven wil ons.
Ook de dood kunnen we niet willen, ook al hebben we de illusie dat we voor de dood kunnen kiezen. Hooguit kunnen we besluiten een einde aan ons leven te maken, maar in dat geval moeten we actief gaan handelen tegen de loop van de natuur in.
Het leven wil ons. De dood kiest ons, en het is ons leven dat ons in dat geval overgeeft aan de dood. Het enige wat wij werkelijk kunnen doen, waarvoor we kunnen kiezen, is ons overgeven – hetzij aan het leven, hetzij aan de dood.
Nogal wat levensvragen en -bespiegelingen. Niet eenvoudig om daar een eenduidige reactie op te geven. Als die er al zou zijn.
Teade: de dood kiest ons, alsof je de dood personificeert, zolang we niet weten wat leven nu precies is, kunnen we over de dood ook weinig zinnigs zeggen.
Mooi, deze gedachten, te delen Taede.
Meer ter overweging dan ter verdere bespreking.
Bij ‘overgave’, kwam wel spontaan het woord ‘vertrouwen ‘ bij mij op.
‘God is de pijn van de doodsangst’, zegt Kirilov in Dostojevski’s ‘Demonen’. God is de inwendige oorzaak van alle dingen, zegt Spinoza. Ik neig er toe dat te zien als een gevolg van het feit dat we maar een klein onderdeel van de natuur zijn met een ingeprogrammeerde opdracht om slechts in extreme omstandigheden de hand aan onszelf te slaan. Wij zijn gebouwd om tegen hoge prijzen te overleven en kunnen ons nauwelijks verzetten tegen onze maker, zoals dat in de bijbel heet. Ik neig ertoe om die maker op te vatten als het proces van evolutie. In ieder geval is je overgeven uiteindelijk de enige mogelijkheid om je goed te voelen, omdat het überhaupt niet in onze macht ligt de hele wereld te veranderen en we hooguit een paar dingen in onszelf kunnen verbeteren.
Taede, de spreekwoordeklijke zekerheid dat we allemaal zullen sterven heeft misschien zijn langste tijd gehad als we Ray Kurzweil moeten geloven. Ik neem even aan dat dit eeuwig in de kracht van je leven blijven impliceert.
Het duizelt mij als je over de consequenties begint na te denken.
Wat zou er veranderen als dit werkelijkheid zou kunnen worden?
Wordt het leven dan meer of minder gerespecteerd?
Wordt nieuw leven schaars?
Welke invloed heeft het op het verschil tussen man en vrouw?
Verdwijnt de gedachte aan een hiernamaals?
Krijgt de mens de tijd wijzer te worden?
Worden alle mensen even wijs?
http://www.youtube.com/watch?v=f28LPwR8BdY
Wat me opvalt is dat je ‘het leven’ beschrijft als iets buiten jezelf, zoals ‘adem’ en ‘ontlasting’. Maar kan dat wel? Is ‘het leven’ aanwijsbaar? Of kun je het beter formuleren als: “we kunnen het beleven niet loslaten”? Natuurlijk kan dat niet, want ‘beleven’ is wat een menselijke geest doet, wat
een menselijke geest karakteriseert.
Overigens kun je, door het lichaam in slaap te brengen, het ‘beleven’ wel degelijk even stilleggen, of tenminste naar een andere context brengen (dromen). De vraag is of ‘het beleven’ ooit helemáál stil wordt gelegd, of dat het na de dood gewoon doorgaat.
Toepasselijk dat je in een trein zat, als we het leven de metaforische trein maken, dan is de geest de machinist. Het lijkt dan wel of we keuzes hebben, maar we zitten toch maar mooi vast op dat spoor. En zoals je al zei, dan maar de hele trein bewust laten crashen is ook weer zowat!
En toch,
Wat is leven? We weten het niet.
Nou, een voortrazende trein dus, wat, een ontelbare hoeveelheid voortrazende treinen in allerlei geuren, kleuren, verschijningsvormen op verschillende sporen die kris kras alle kanten en door elkaar heen lopen. Wel ontzettend gemeen dat al die treinen, en weer nieuwe treinen, uiteindelijk lekker kunnen voortrazen zonder specifiek, deze, machinist…