Onlangs vroeg Yko van der Goot mij een prikkelende stelling te verdedigen in omstreeks 300 woorden. Geen probleem. Vandaag staat mijn stelling over theologen die schijnbaar als vijanden van het geloof optreden, op de website van http://www.protestant.nl.
De laatste woorden luiden:
Het is inderdaad niet zo gek dat een dergelijk abstract godsgeloof soms erg dicht in de buurt lijkt te komen van atheïsme. Maar dan wel alleen voor degene die het niet begrijpt.
Lees hier het hele stuk: http://www.protestant.nl/actueel/theologen-lijken-de-grootste-vijanden-van-het-geloof
Want als je het wel begrijpt is het niet zo? Misschien is het zo, voor anderen die een heel breed en groot godsbesef hebben waar oneindig veel in past dat het dicht bij elkaar ligt, atheïsme en een abstract godsbesef. Dat mensen met een abstract godsbesef (en ook atheïsten)in hun ogen eigenlijk heel veel missen.
Alhoewel ik mij niet kan meten met Anna Drijver en Olivia Wilde, toch een paar kritische vragen bij uw artikel op protestant.nl. (en het woord godsbeeld gebruik ik alleen omdat u dat ook doet).
Wat bedoelt u precies met het verabsoluteren van godsbeelden, wie doet dat en waarom is dat godslasterlijk ?
Is gelovigen beschuldigen van godslastering de aangewezen weg om de communicatie tussen gelovigen en theologen te bevorderen ? (retorische vraag)
In de laatste alinea promoot u uw eigen godsbeeld. Nog afgezien van het feit dat niet elke gelovige dezelfde vermogens tot abstractie zal beziitten als u, waarom zou het promoten van uw eigen godsbeeld geen godslastering zijn ?