Dominee en godsdienstfilosoof G.A. van den Brink (niet te verwarren met de dogmaticus Gijsbert van den Brink) doet in het Reformatorisch Dagblad een dappere poging om zich uiteen te zetten met het boek De bonobo en de tien geboden van Frans de Waal. Ik heb over De Waals boek op mijn blog al het een en ander geschreven. Het is mooi dat het Reformatorisch Dagblad het aandurft om een dergelijk boek te bespreken, misschien is het zelfs dapper te noemen. Het is dan wel jammer dat Van den Brink zo’n potje van de bespreking maakt door De Waal volledig te misinterpreteren en een poging doet met louter retoriek een punt te scoren.
De Bonobo en de Tien Geboden
Frans de Waal: De Bonobo en de Tien Geboden (boekbespreking)
Wow, wat een boek, ik kan niet anders zeggen! Ik wist in eerste instantie niet helemaal wat ik ervan moest verwachten. Ik ken Frans de Waal lang genoeg dat ik niet verwachtte dat hij een Dawkins-achtig atheïstisch pamflet zou schrijven. Maar toen ik eenmaal aan het boek begon, werd mij al snel duidelijk dat het van een on-Amerikaanse nuchterheid is, luchtig, relativerend zonder relativistisch te worden – en dat in een tijd dat zelfs in een tolerant land als Nederland de gemoederen hoog oplopen wanneer religie in het publieke debat opduikt.