Vandaag kun je op Nu.nl lezen over een interview met André Rouvoet, ooit voorman van de Christenunie, nu voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland. Om een lang verhaal kort te maken, hij stelt dat als de zorgwet er niet doorkomt, de Zorgverzekeraars het basispakket gaan uitdunnen en/of het eigen risico gaan verhogen.
In mijn ogen is dit gewoon een dreigement, en ik twitterde dan ook: “Zie de lach van Christenunie-mannetje Rouvoet”, wijzend op de foto van een breed grijnzende Rouvoet die bovenaan het artikel stond (een foto die prompt door een minder uitbundige werd vervangen). Ik geef toe, niet echt respectvol naar Rouvoet toe, en dat werd me even later ook door Gert-Jan Segers van de Christenunie min of meer verweten. En hij heeft gelijk.
Die geprikkelde reactie van Segers zette me aan het denken. Waarom reageer ik eigenlijk zo geprikkeld? En waarom zo respectloos? Het was, geef ik toe, een onderbuikreactie, niet zo handig, maar wel verklaarbaar.
Rouvoet werd altijd gezien als iemand die de personificatie was van wat wij onder “integriteit” verstaan. Toen hij nog in de politiek zat, was hij het toonbeeld van fatsoen. En, in zekere zin, van hoop. Voor veel mensen, veel CU-stemmers, was Rouvoet het voorbeeld van hoe het in de politiek wél moet. Sterker nog, ik heb ooit op Rouvoet gestemd, precies omdat hij in debatten niet alleen fatsoen thematiseerde, maar het ook in de praktijk leek te brengen.
Maar nu heeft hij de politiek achter zich gelaten en is voorzitter geworden van de grootste groep graaiers die onze samenleving momenteel kent, een groep die bovendien onze samenleving momenteel in een wurggreep houdt: de zorgverzekeraars. Je zou kunnen zeggen: marketingtechnisch een briljante strategische zet. Neem het boegbeeld van fatsoen en maak die tot grijnzende kapitein van de cruise die momenteel de lekke schuit van ons kabinet voorttrekt.
En het werkt: de Christenunie – een van de belangrijke sparringpartners van het kabinet – houdt Rouvoet de hand boven het hoofd. En CU-stemmers beschuldigen GroenLinks en de SP van “framing”, door een “advies” van Rouvoet aan het kabinet om te vormen tot een “dreigement”.
Verdeeldheid alom en daar profiteert ons kabinet van. Verdeeldheid zaait besluiteloosheid, en dus creëert dat de opportuniteit om snel beslissingen erdoor te drukken. En daar drijft ons kabinet op. Maar daar gaat het mij niet om.
Waar het mij om gaat, is dat Rouvoet als boegbeeld van fatsoen en integriteit van zijn voetstuk is gevallen. Hij heeft de politiek verlaten en net als zoveel andere politici een uiterst belangrijke functie gekregen in een organisatie die vooral commerciële belangen heeft, die uit is op geld verdienen en vooral winst maken. En waarom? Omdat ex-politici bij uitstek weten hoe politiek en dus macht werkt, en dus uiterst bedreven zijn in lobbyen. Ze weten welke snaar ze moeten bespelen om de gewenste toon te horen.
We zagen het al eerder. Camiel Eurlings werd topman bij KLM, Gerrit Zalm liet zich uitwonen voor de ABN Amro, of Roger van Boxtel, die voor D66 in de eerste kamer zit én een topman bij zorgverzekeraar Menzis is. Dit zijn zo wat voorbeelden die me te binnen schieten. Er zijn ongetwijfeld talloze anderen te noemen.
Het probleem is dat integer handelen op het spel staat. Bij mij heeft Rouvoet vanochtend zijn krediet verspeeld. Hij zal het zelf ongetwijfeld anders zien, maar voor mij is hij nu van zijn voetstuk gevallen. Vandaar dat ik hem in een opwelling een “mannetje” noemde.
Iedereen wil graag geld verdienen. Maar het wringt dat politici na hun politieke loopbaan zo vaak bij commerciële instellingen terechtkomen die veel macht hebben en dus ook veel politieke belangen hebben. Politici laten zich zo moedwillig in posities brengen waarin hun integriteit op het spel staat. Dáár zit mijn echte punt, ik vind dat de politiek hier paal en perk aan zou moeten stellen. Geen ex-politici in commerciële topposities meer.
Kerstmis is het feest van hoop. Ik ken heel, heel veel mensen – gezond en ziek – die 2015 met angst en beven afwachten, vanwege de onzekerheid over hun zorgverzekering of simpelweg vanwege het feit dat, terwijl de verzekeraars megawinsten draaien, zij hun ziektekostenverzekering nauwelijks nog kunnen betalen, laat staan hun eigen risico als er iets gebeurt.
Juist in die bange dagen durft Rouvoet het aan om de angst nog verder aan te wakkeren door het kabinet verder onder druk te zetten. Ik vind dat niet integer. Sterker nog, ik vind het ronduit onchristelijk, want met opkomen voor de zwakkeren in de samenleving, met compassie, mededogen en gerechtigheid heeft het niets te maken.
Dat is niet het gedrag van een grote man, een toonbeeld van fatsoen en mededogen.
Nee, alleen een “mannetje” die zijn morele en levensbeschouwelijke principes opportuun het raam uitwerkt en mensen hun hoop ontneemt, handelt zo.
Het spijt me als ik dan respectloos reageer. Ik ben ook maar een mens.
Taede laat ik maar even het bekende spreekwoord van de bovenste plank halen om dit samen te vatten. { Wiens brood men eet wiens woord men spreekt}. Fijne dagen toegewenst en een gezond nieuwjaar.
Ik ben je dankbaar voor je betoog.
Al vind ik wel dat je laatste zin er niet in hoort. “Het spijt me als ik dan respectloos reageer. Ik ben ook maar een mens.”.
1. Het gaat niet om respect: je had sterke argumenten.
2. Het spijt je helemaal niet.
3. Je moet je lezers niet opzadelen met de vraag of jij al dan niet respectloos reageerde. Laat staan over jouw onzekerheid daaromtrent.
4. Het excuus ‘dat je ook maar een mens bent’ is een uitglijder.
Maar het gaat me om je betoog. Dank.
Dieptreurig, mijn mening over Rouvoet zal ik maar voor me houden, want ik wil dit blog niet gaan vervuilen.
Jij hoeft je helemaal niet verontschuldigen omdat je op deze manier ageert tegen de deze “pseudo
Christelijke graaier”.
Je hebt volkomen gelijk en staat in je recht.
Bosjananne,
Het spijt me wel degelijk, want ik merk dat ik me regelmatig erger als mensen hun onderbuikgevoelens weer eens ventileren, en nu deed ik het zelf ook. Ik vind het dus tegen mijn eigen aard ingaan, maar ik ben dus ook maar een mens, dat wil zeggen: mijn eigen beeld van hoe ik denk te zijn blijkt dus weer eens anders te zijn dan ik werkelijk ben. En ik vind dat ik wel degelijk respectloos reageerde, wat niet hoort, ofschoon ik argumenten aandraag waarom ik zo reageerde. Dat maakt het dus niet goed dat ik zo reageerde, maar hopelijk wel begrijpelijk. En gezien de reacties (ook via Twitter) herkenbaar. Mijn argumenten en mijn gevoel dat het bij Rouvoet gewoon wringt blijven gewoon staan.
Integere politici is een contradictio in termis, T. Smedes. Zeker de democratie ‘cultiveert’ een compromissencultuur met alle sluiproutes en politieke spelletjes van dien, nu er tussen de burger en de politiek een grote kloof blijkt te bestaan zal dat er niet minder om worden. Macht perverteert en het is meer de vraag in hoeverre je dat als burger toelaat, momenteel lijkt de burger wel erg passief.
Ik denk dat het probleem niet zozeer bij Rouvoet en al die andere politici die grof geld (mogen ze van mij als het maar niet meer is dan een ministersalaris) ligt. Zij zijn in dienst getreden van bedrijven als boegbeeld. Of ze altijd voldoende kennis van zaken hebben is een andere vraag.
Nee, het probleem ligt veel dieper denk ik.
Wij zien hier machten aan het werk, die we ‘de elite’ kunnen noemen. Het zijn naast natuurlijke personen ook bedrijven en instellingen die op welke manier dan ook macht willen uitoefenen.
In dit geval zijn het slechts enkele zorgverzekeraars die de markt beheersen en hun macht op de Nederlandse samenleving willen uitoefenen.
In een ander geval zijn het de kabelbedrijven die macht uitoefenen en in nog weer een ander geval die paar inkooporganisaties die voor enkele grootgrutters de prijzen voor producent en consument bepalen.
Het begint een ander soort vorm van gedwongen winkelnering te lijken.
Maar ‘het gewone volk’ krijgt steeds meer een soort van onderbuikgevoel dat ze zich niet happy voelt. Voor de elite moet dat zo langzamerhand toch een teken aan de wand zijn. ‘Het gewone volk’ zal straks keuzes maken, waar de elite niet bij heeft stil gestaan. En misschien zal dat sneller komen dan men denkt.
Goed stuk Taede! Dank!
Vroeger zat je in het ziekenfonds of was je particulier verzekerd. Geen goed systeem, want tweedeling in financiering en behandeling.
Dat probleem werd aangepakt. Meer solidariteit en eenheid moest er komen. Prima. De start was goed: een basisverzekering, die voor iedereen hetzelfde was met vrije artsenkeuze en een laag eigen risico van 150 euro.
Langzaam maar zeker wordt het systeem, op instigatie van de VVD, uitgehold. Het eigen risico is inmiddels al 375 euro, hetgeen niet solidair is t.o.v. bijvoorbeeld chronisch zieken die dat eigen risicobedrag elk jaar kwijt zijn. Invoering van verschillende soorten polissen met verschillende prijskaartjes ondermijnt de solidariteit eveneens. De Nederlander is zeer gevoelig voor kortingen dus als hij/zij het verschil ziet in de maandpremie voor een restitutie-polis (met vrije artsenkeuze) en een budget-polis (zonder vrije artsenkeuze), kiest de gemiddelde Nederlander toch vaak voor de budget-polis. Zo zal er langzaam maar zeker weer een tweedeling gaan ontstaan in de gezondheidszorg. De VVD vindtdat niet erg. De voorzitter van de zorgverzekeraars , André Rouvoet,zou daar niet aan mee moeten werken. André Rouvoet zou, zeker gezien zijn christelijke achtergrond, moeten strijden voor meer solidariteit in plaats van minder. Hoe zou dat kunnen: 1. verlaging van het eigen risico (terug naar de 150 euro) en 2. alleen nog de restitutiepolis aanbieden.
Dat gaat geld kosten, uiteraard. Hoe zou dat betaald kunnen worden? In het kader van de herziening van het belastingstelsel, is het redelijk de vermogensbelasting te verhogen. Dat vindt de VVD niet leuk.
Een mooie Kerstgedachte vind ik zelf (en mijn vrouw ook).
Taede, je hebt het zelf al toegegeven, je bezigt in jouw stukje opmerkingen welke, als ze van bv. Dennus afkomstig waren, reden voor uitsluiting zouden kunnen vormen.
Ik heb geleerd zulke opmerkingen te vermijden, want ze geven alleen uiting aan frustratie en leveren niet alleen geen bijdrage aan de discussie maar kunnen deze zelf ook frustreren.
Over de zaak zelf kan ik niet zoveel zeggen, behalve dan dat het enige dat een bestuurder verweten kan worden is dat beslissingen niet transparant zijn, waardoor conspiratietheorieën kunnen ontstaan. Je zou Rouwvoet met recht kunnen aanvallen op een gebrek aan transparantie, maar zover zou ik nog niet willen gaan. Rouwvoet heeft zijn sporen verdiend als het om integriteit gaat, ook al ben ik het als atheïst niet altijd met hem eens. Daarom verdient hij het voordeel van de twijfel. Dat neemt niet weg dat hij genoemde transparantie moet betrachten en als blijkt dat hij deze stelselmatig frustreert, dan mag je hem van verwijtbaar gedrag betichten.
Ik vindt jouw opmerkingen jegens Rouwvoet te weinig onderbouwd om die fair te vinden
Jan Peter schrijft: Zeker de democratie ‘cultiveert’ een compromissencultuur met alle sluiproutes en politieke spelletjes van dien,
Maar bestaat er een beter alternatief dan de democratie, Winston Churchill stelde destijds al: (Democratie is de slechtste regeringsvorm, op alle andere methoden die al geprobeerd zijn na)
En: (Het beste argument tegen democratie is een gesprek van vijf minuten met de gemiddelde kiezer.)
Ds. J. Lohuis maakte het wel heel erg bont met zijn uitspraak bij een afscheidspreek: De overheid is Gods dienaresse, maar ik ben tegen een democratie. Het is mijn diepste overtuiging dat de democratie een uitvinding van de duivel is. We moeten immers door God geregeerd worden (Eendrachtbode).
Bronvermelding: http://nl.wikipedia.org/wiki/Democratie
Dat heb je als je mensen op een voetstuk zet, dan kunnen ze ervan af vallen.
Dat heb je als je idealen hebt, dan zie je de werkelijkheid niet zoals die is.
De werkelijkheid is anders dan geloven in een oorzakelijk goede god, dan sluit je de ogen voor de goddelijke natuur zelf, in al zijn prachtige en afschrikwekkende onbegrijpelijke dieptes.
Een eng gevoel krijg ik bij de connotatie van het woord “onchristelijk”. Als of niet-christelijken inferieur zijn.
Het innerlijk “ken uzelve” lijkt me te prefereren boven in de uiterlijke wereld, geïdealiseerde mensen tot toonbeeld maken. Uiterlijk vertoon mist innerlijke authenticiteit.
De wijze zoekt de laagste plaats, zoals het water. Wie zich in het licht stelt, schittert niet. (Tao Tah Tsjing)
En ik erger me dan weer aan dit soort ‘kijk mij eens een belangwekkend opiniemaker zijn’ en ‘roomser dan de paus’ betogen.
Ik bedoel, technisch gezien heb je het niet mis Taede, Rouvoet is een mannetje naar ik weet.
Als je nou koekwaus had geschreven, dat was echt een brug te ver geweest.
Taede, ik denk dat je er niet veel mee opschiet een gebrek aan respect te verdedigen met een gebrek aan argumentatie. Je stukje hierboven bevat namelijk geen enkel argument. Je etaleert slechts een emotie c.q. buikgevoel. Rouvoet kan zich toch gewoon oprecht zorgen maken over de betaalbaarheid van het stelsel? Hij kan zich toch oprecht zorgen maken over het wegstemmen van een wet die kostenbeheersing mogelijk maakte? Je hele stukje gaat er onbeargumenteerd van uit dat hij een spelletje speelt omwille van vuil gewin. Dat heet “to add insult to injury”. Over de integriteit van Rouvoet, zie verder de laatste 2 alinea’s van deze column van Bas Heijne: http://www.nrc.nl/heijne/2014/12/07/toyboy/
Overigens is je wens dat ex-politici niet in commerciële topfuncties terecht mogen komen zeer onrealistisch. Het zou betekenen dat ze alleen banen in de ambtenarij mogen accepteren (je hoort het volgende verwijt al aankomen) of alleen ondergeschikte banen in het bedrijfsleven (niet erg realistisch voor een ex-minister). Overigens verdient Rouvoet, als ik google mag geloven, 160.000 per jaar. Een mooi salaris, maar minder dan een minister.
Steven: Je schrijft aan Taede: “Je stukje hierboven bevat namelijk geen enkel argument. Je etaleert slechts een emotie c.q. buikgevoel.”
Alsof een intuïtie, gevoel, emotie of buikgevoel geen doorslaggevend argument zou kunnen zijn. De mens is niet uitsluitend een rationeel wezen. Met het slecht ontwikkeld redenerend vermogen wordt meer kapot gemaakt dan met het meer ontwikkelde buik- of hart- gevoel c.q. empathie, sympathie en antipathie.
Ik heb liever te doen met een lieve debiel of imbeciel die me met liefde omhelst, waar ik tranen van krijg in mijn ogen, dan de knappe koppen die de atoombom hebben uitgevonden of de trukendoos van de financiële derivaten. IJskoude mensen die alles tot in details kunnen argumenteren.
Het optimum ligt in het midden, waar gevoel en ratio samen de hogere rede vormen: dat is heelheid. In alternatieve kringen zegt men: denk met je hart en niet met je hoofd.
Ik heb respect en sympathie voor iemand die zegt dat hij “maar” een mens is. Dan worden de (valse) “idealen” doorbroken en ontstaat een licht als men de eigen duisternis kan zien. En die duisternis blijkt dan een aspect te zijn van een hoger licht van inzicht. Waarmee de oude beelden verworpen kunnen worden. Dat lijkt mij de essentie van catharsis.
Als je me niet begrijpt zou je dit in relatie moeten zien met mijn eerdere opmerking.
Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.
Ook Jezus wierp geen steen (grapje) (grijns) (zie)
https://godenenmensen.wordpress.com/2014/12/21/god-bestaat-maar-is-hij-ook-een-goede-god/
Een beetje humor kan niet kwaad heren: ook ik ben slecht (en goed)
Jan, allemaal leuk en aardig, maar als je een medemens kwalijke etiketten toedicht en je hebt niet meer dan je eigen emotie als ‘argument’, dan doe je het niet goed. Als ik zeg dat jij een dief bent, dan mag jij me vragen hoe ik daarbij kom. Als ik dan antwoord: “Nou, ik heb zo’n gevoel”, dan ga ik ervan uit dat jij dat niet als doorslaggevend argument beschouwt.
Steven, heb jij dan nooit het gevoel dat er iets, “niet pluis is”. Ik wel en het heeft me vaak geholpen. Eenmaal heb ik het ervaren als een dikke duistere mist in een bewustzijnstoestand tussen waken en slapen in.
Mijn dochter vertelde dat ze “voelde” dat ze bekeken werd in haar huis waar ze alleen was. Ze reageerde niet en keek bewust niet om en liet dat gevoel uitwerken. De volgende dag merkte ze dat er inbreekschade was en iemand in de afgesloten tuin achterom was geweest. Een goede reactie om niet achterom te kijken dus. Helaas ontkennen veel mensen het bestaan van dit gevoel en daardoor stompen ze zichzelf voor dat zintuig af.
Ik spreek niet over het oordelen of uitspreken, dat iemand een dief is: zoals je zegt. Daarin heb je gelijk. Dan gebruik je taal en het talige komt van het rationele denken. Op die manier ga je verkeerd met gevoelens om. Dan is er een rationele interpretatie van gevoelens: dat is bijna altijd fout. Het is iets interns. Ik bedoelde het ook meer als iets ‘slechts’ van jezelf het: mens ken uzelve.
Als ik iets slecht’s aanvoel bij een ander ben ik op mijn hoede. Daarnaast meen ik dat voldoende “hoofd” verstand heb, om mijn gevoel niet de overhand te geven.
Het is een soort training, vroegtijdig emoties of verontwaardiging bij jezelf te herkennen. Dan kan je de eerste automatische reactie’s vóór zijn. Niet oordelen en het gevoel laten doorwerken, alleen jezelf afvragen: “Waarom doet mij dat iets, wat is dat in mij, dat ik aangeraakt wordt?” Het nadeel is dat je dan een beetje als een stoïcijn wordt. Maar het heeft ook zijn voordelen zullen de stoïcijnen gevonden hebben.
Een beetje een ander beledigen vind ik niet slecht, het kan vastgezette zaken losmaken. Ik ga altijd bij mezelf na of de beledigende persoon gelijk heeft of niet. Misschien heeft hij wel gelijk. Dan is er nog de keuze of ik me wil veranderen of niet. Na een eventuele zo ontstane flinke ruzie, kan je dan vaak in vrede met elkaar leven: het alternatief is een nog groter ophoping van onderdrukte irritatie’s.
Ik moet hier denken aan de begrippen tamas (traagheid), rajas (activiteit) en sattwa (harmonie), de werkingen (guna’s) der natuur. (allemaal Sanskriet- uit een andere cultuur.) De mens maakt tenslotte deel uit van de werkingen der natuur!
Jan, als je het goed vindt, blijf ik even bij deze discussie, waarin Taede dhr. Rouvoet uitmaakt voor ‘mannetje’ en dit ‘onderbouwt’ met zijn eigen buikgevoel. Luisteren naar je gevoelens, daar ben ik helemaal voor, maar als je die gevoelens omzet in publieke beschuldigingen zul je met argumenten / bewijzen moeten komen. De rest van wat je vertelt, dat zal allemaal best zo zijn, maar daar gaat deze discussie niet over.
@Steven je schrijft: Om een lang verhaal kort te maken, hij stelt dat als de zorgwet er niet doorkomt, de Zorgverzekeraars het basispakket gaan uitdunnen en/of het eigen risico gaan verhogen.
Het is natuurlijk maar vanuit welke invalshoek je het wilt bekijken. Ik kan me wel in de verontwaardiging van Teade vinden.
Onderstaande was het heikele punt.
Quote link: De zorgverzekeraars zouden te veel macht krijgen en er zou een tweedeling in de samenleving ontstaan tussen zij die konden kiezen uit een duurdere polis die een volledige vrije artsenkeuze garandeerden, en zij die een goedkopere polis moeten kiezen waarbij de zorgverzekeraar bepaalt op welk ziekenhuis of arts de verzekerde is aangewezen. Einde quote.
http://www.nu.nl/politiek/3960644/zorgverzekeraars-voeren-druk-tweede-kamer.html
Wat Nand Braam ook al terecht schreef, Rouvoet zou “zeker” gezien zijn Christelijke achtergrond niet moeten meewerken aan het verder invoeren van een tweedeling in de gezondheidszorg.
@ Egbert,
Je begint met een citaat uit het stukje van Taede (niet: T EA de), dat je mij in de schoenen schuift. Ik schreef dat helemaal niet. Zorgvuldig lezen s.v.p., anders gaan dit soort discussies helemaal alle kanten op.
Je schrijft dat je je wel in de verontwaardiging van Taede kunt vinden. Tja, maar waarover dan precies? Taede twitterde iets over “de lach van CU-mannetje Rouvoet”. Flauw en ongepast, natuurlijk: 1. die foto hoeft helemaal niet te slaan op het stukje eronder, want redacties zetten er meestal zomaar een foto bij uit het archief. 2. Rouvoet is geen CU-politicus meer, maar heeft nu een ander functie. 3. ‘Mannetje” is kleinerend en vervelend.
Als hij daarop aangesproken wordt, schrijft hij het bovenstaande betoog. Daarin erkent hij dat het “respectloos” was wat hij schreef, maar hij probeert het te “verklaren”. Nu, ‘verklaren’ is nog geen excuus. Ik kan bijvoorbeeld heel veel verklaringen bedenken voor het gedrag van mijn voormalige vervelende buurman, maar het blijft vervelend en ik blijf van mening dat het gedrag onjuist en ongepast was.
Wat is dan de ‘verklaring’ van Taede? Hij noemt de volgende dingen:
1. Rouvoet is “niet integer”, omdat hij kapitein is geworden van een foute club. Immers, hij verwijt Rouvoet dat hij hoofd is geworden van een organisatie die “vooral commerciële belangen” heeft. Nota bene: Taede onderbouwt de beschuldiging aan Rouvoet met een andere beschuldiging, nu aan het adres van de zorgverzekeraars. Nu, het is mogelijk dat de zorgverzekeraars inderdaad zulke schurken zijn als Taede – nogal volksmennerig – beweert, maar ik hoor dan graag wat argumentatie. Als je iemand een (figuurlijke) mep geeft, kun je dat niet rechtvaardigen door vervolgens nog meer te gaan meppen. Kortom: ik hoor graag waarom de zorgverzekeraars dermate verdorven zijn dat iemand die daarvan voorzitter wordt, per definitie niet integer is.
2. Taede speelt ook nog de kaart van ‘guilt by association’. Hij noemt een hele reeks ietwat kwalijk riekende of onbekwame politici die ergens een directeursfunctie hebben gekregen en daaruit moet blijkbaar afgeleid worden dat Rouvoet van hetzelfde laken een pak is. Hij voegt er nog aan toe dat wat hem betreft (“mijn echte punt”) ex-politici helemaal geen hoge functies in de commerciële sector moeten aannemen. Ik heb in mijn eerste post al uitgelegd waarom dat onzin is. Kortom: dit is een flauwekul-argument: besmeuren via associatie en onrealistische eisen stellen.
3. Ten slotte meent Taede blijkbaar dat een christen nooit een wet mag steunen die de keuze van lagere inkomens inperkt. Wie dat toch doet, zoals Rouvoet blijkbaar, is dus niet integer, een “mannetje”, met een “grijns”, enz. Zo iemand heeft geen oog voor de zwakken, enzomeer. Nu, Taede en ik zijn er niet bij geweest toen deze wet in de afgelopen jaren in elkaar werd gezet, onderhandeld met maatschappelijke partners, enz. Maar we weten wel dat de inzet ervan de beperking is van de zorgkosten op langere termijn. Je zou prima kunnen beargumenteren dat dit in het belang is van iedereen, en dat een steeds duurdere zorg in de eerste plaats nadelig is voor lagere inkomens. Politiek is nu eenmaal een kwestie van compromissen en soms moet je een minder kwaad kiezen om een groter kwaad te voorkomen (als dit al een kwaad is). Kortom: een flauwekulargument, dat lekker klinkt, maar niks om het lijf heeft.
Blijft over: “Ik ben ook maar een mens”. Tja, natuurlijk. Dat verklaart waarom we soms dom en beledigend reageren op iets wat ons niet aanstaat. Het is dus een verklaring, maar geen excuus of rechtvaardiging. Dus een ruiterlijk excuus zou alsnog op zijn plaats zijn.
Nu ja, het is eigenlijk al gek dat ik het zo uitgebreid moet uitleggen. Punt is: je kunt het eens zijn met Rouvoet of niet, maar Taede beschuldigt hem ervan niet integer te zijn. En dat is een beschuldiging die hij op geen enkele manier waarmaakt. In het stukje hierboven maakt hij het eigenlijk alleen maar erger.
@Steven je schrijft: Kortom: ik hoor graag waarom de zorgverzekeraars dermate verdorven zijn dat iemand die daarvan voorzitter wordt, per definitie niet integer is.
Of je de zorgverzekeraars wel of niet een verdorven club vind heeft natuurlijk alles te maken van de politieke signatuur die je aanhangt, maar als je verder helemaal niet bekend bent met steeds verder doorgevoerde tweedeling in de gezondheidszorg en ik dat nog allemaal voor je uit moet gaan spellen dan kunnen we deze discussie maar beter staken.
Heb je de link wel gelezen?
Politiek is inderdaad een kwestie van compromissen sluiten maar dat heeft meestal wel betrekking op de zwakste meest kwetsbare groeperingen in de samenleving, d.w.z. die moeten het (harde) gelag grotendeels betalen.
Dat ik jou ooit nog eens op dit feit zou moeten attenderen had ik ook niet verwacht.
En nogmaals wat Teade terecht schreef, door hieraan mee te werken gooit Rouvoet zijn morele en levensbeschouwelijke principes overboord. Dat is ook de reden dat ik hem als pseudo Christen kwalificeerde.
Wat Rouvoet nu doet staat haaks op waar het Christendom voorstaat, n.l. het opkomen voor de zwakkeren in de samenleving wat Nand Braam ook al in dergelijke bewoordingen had gesteld, Rouvoet heeft met zijn Christelijke achtergrond juist een voorbeeldfunctie, die gooit hij overboord en maakt hij op deze wijze ondergeschikt aan het grote geld.
@Egbert, het is blijkbaar de week van de ongefundeerde beschuldigingen. Daar laat ik het maar bij.
Steven. Je schrijft: “Politiek is nu eenmaal een kwestie van compromissen en soms moet je een minder kwaad kiezen om een groter kwaad te voorkomen (als dit al een kwaad is).” en dat schrijf je met in het achterhoofd de zorgkosten op langere termijn.
Hierbij trek ik de conclusie dat je vindt dat kwaad geen kwaad is om een denkbeeldig groter kwaad te voorkomen. Een hoofdrol is weggelegd voor het geld: de stijgende zorgkosten in de verre toekomst en ik hoor daarbij de valse ondertoon der macht van verzekeraars en geldgraaiers klinken.
De keuze voor het menselijke zorg NU t.o.v. het denkbeeldige geld in de toekomst.
Het kapitalistische systeem is failliet gegaan; het is een illusie. Het staat niet ten dienste van de maatschappij, omgekeerd; de huidige crisis is erdoor veroorzaakt. De politiek geeft vele gecreëerde miljarden euro’s aan de banken maar niet voor de zwakkeren en ouderen in de zorg. (behalve voor de machten waar Rouvoet nu voor opkomt: de grootgraaiers in verzekeringen en let ook nu op: de topinkomens in de zorg)
Iemand (ik dacht Jezus) heeft gezegd je kan geen twee heren dienen: god én het geld. De handelaren joeg hij uit de tempel. En wat gij de minste der mijne hebt gedaan, hebt ge mij gedaan. En dat laatste zie ik letterlijk: de interne christuskracht die ook bij de laagste kaste aanwezig is, waarschijnlijk meer ontwikkeld als bij de financiële groot-graaiers.
Waarom is Ben Oude Nijhuis tot held van 2014 uitgeroepen?
Omdat hij bij Pauw, tot het hart van velen gesproken heeft en stand gehouden tegenover de zoon van zijn vriend die “toevallig” staatssecretaris was. (anders was er geen media aandacht voor geweest!)
De directeur van die stichting is de grootgraaier van Den-Haag en omstreken, zegt men daar. Hij was nergens te bekennen. Wel de volgende dag Helene Dupois, de christelijke ethicus en VVD senator, moedig van haar, namens de toezichthouder van de stichting. Ze leeft volgens mij in een illusoire wereld. Ze zei zelfs dat er gestaakt was door het personeel onder druk en dat de stakers zelf niet achter hun staking stonden. Vreemd, zeer vreemd vooral vanwege de repressie in dat stelsel.
Ook repressie had onze held Ben gezegd: hij was bedreigt als hij naar Pauw zou gaan. Dupuis had het over prijzen die de stichting gewonnen had. Later hoorde men -anoniem dus- dat de inspectie’s in de zorginstelling van te voren werden aangekondigd en hard werd gewerkt om aan de normen te voldoen.
Er is een grote tweedeling in de maatschappij, trek ik dan de conclusie. Een onmenselijke kaste maatschappij waar het alleen over geld, macht, winst, aanzien, reclame en bezuinigen gaat.
Ik vind dat Taede wel harder tegen Rouvoet had mogen schoppen en zijn hart luchten, ik ben het dus helemaal niet met je oordeel over Taede eens, Steven. Maar ik heb ook een andere moraal dan jij, meen ik.
Veels slechter 😉 hihi.
Jan, ik heb in heel je lange verhaal opnieuw niets kunnen vinden wat ook maar enigszins met deze discussie over Rouvoet te maken heeft. Ik neem het maar voor kennisgeving aan.
Intussen ben ik wel benieuwd naar Taedes eigen reactie.
@Steven, het maar is maar een kwestie van wat je wilt zien of wat je niet wilt zien, mijn post was toch duidelijk, ik type toch geen Spaans, je gaat nergens inhoudelijk op in en maakt je er met een dergelijke nietszeggende reactie wel heel gemakkelijk vanaf.
@Jan schrijft: Iemand (ik dacht Jezus) heeft gezegd je kan geen twee heren dienen: god én het geld. De handelaren joeg hij uit de tempel. En wat gij de minste der mijne hebt gedaan, hebt ge mij gedaan. En dat laatste zie ik letterlijk: de interne christuskracht die ook bij de laagste kaste aanwezig is, waarschijnlijk meer ontwikkeld als bij de financiële groot-graaiers.
Precies.Misschien heeft Rouvoet daar wel overheen gelezen, persoonlijk heb ik nog liever met slechte dan met schijnheilige mensen te maken. Het is inderdaad een mannetje.
Voor zover ik het nieuwe testament ken heb ik Christus nog nooit iemand ‘een mannetje’ zien noemen.
Je mag het oneens zijn met iemands beslissingen, maar dat geeft je nog niet het recht om iemand als ‘een mannetje’ te bestempelen.
Je weet wel, oordeel niet opdat..
@Bert Morrien
Zin één van je vind ik echt onzin. Alsof we alleen mogen zeggen wat Christus volgens het NT ooit heeft gezegd.
Ik meen toch in je tweede zin een oordeel van je te lezen of iemand het recht heeft om …”m”..te bestempelen. Dat lijkt me te conflicteren met je bedoeling van je derde zin. Volgens welk recht oordeel je eigenlijk: juridisch, het natuurrecht of de goddelijke gerechtigheid? Ben je daartoe bevoegd en op grond waarvan?
Dat: “Oordeel niet, opdat gij niet geoordeeld worde. Want met de maat waarmee gij meet zult gij wederom gemeten worden.” is mijns inziens een natuurlijke psychologische wetmatigheid. Het kan gewoonweg niet anders (vanuit een idealistisch wereldbeeld). In het oosten heet dat de wet van oorzaak en gevolg: de wet van Karman. In de volkstaal heet het wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in. Het heeft m.i. geen zin dit moralistisch te interpreteren of aan anderen te verkondigen in relatie tot hun zichtbare woorden en daden. Men houdt zelf rekening met die wetmatigheid of niet en men krijgt de gevolgen overeenkomstig het genomen besluit. Ik vind het altijd benauwend als men met moraal zwaait die de vrijheid van anderen beperkt. Of dat men altijd een ander het “goede” wil laten doen: zo onecht.
@Bert: Voor zover ik weet hanteerde Christus hele ander termen wanneer hem iets onwelgevallig was.
En wie zijn kop in het zand wil blijven steken, moet dat vooral niet laten.
Verder laat ik het hier maar bij.
Jezus zei vaker: “Wee U”,
als je tegen Rouvoet “Wee U” zou zeggen,
zou dat vreemd klinken.
Daarentegen werd ‘klein mannetje’ taalkundig niet gebruikt dien tijde.
Al zullen er heus wel wat ‘kleine mannetjes’ zijn geweest destijds,
die noemde Jezus dan wel eens “farizeeën en tollenaars”.
Een uitdrukking voor zelfverrijkers.
Gaf Jezus ze niet de aanduiding van graven: mooi en glimmend van buiten, maar van binnen vol rotting en verderf? (zoiets, ik ben niet zo bijbelvast.) Dan vind ik een “mannetje” zwak uitgedrukt. Ik meen dat Jezus met die aanduiding juridisch aan smaad en laster (vooral van de aanzienlijken) zou zijn veroordeeld. Op een “mannetje” is feitelijk niets aan te merken. Het is vooral de connotatie bij de aanduiding van een “aanzienlijke” die van zijn voetstuk valt.
Maar ja, zijn rijk was van een andere wereld. Met een gouden Jeruzalem (mooi liedje overigens) 🙂
Nou mannetjes en vrouwtjes een voorspoedig 2015 toegewenst.
Dit is op Jusd herblogd.